Stukje om rijden
Door: Peter B.
Blijf op de hoogte en volg Peter
17 Maart 2014 | Argentinië, Salta
Wij huurden donderdagmorgen een auto in Mendoza. Ons reisdoel was Salta in het noordwesten van Argentinie . Na een week moeten we de auto weer inleveren in Mendoza. De afstand tussen Mendoza en Salta is bijna 1300km. Het fijnst zou zijn om de gehuurde auto in Salta achter te laten, maar dat kost al heel snel € 1000,- extra
Er zat niets anders op dan heen en weer te rijden. Twee dagen heen en twee dagen terug. We behoeven niet dezelfde route te nemen, want er zijn 2 alternatieven. Maar goed het vergt een behoorlijke inspanning voor de 2 chauffeurs, Rob en Tjerk.
Ten noorden van Mendoza waren de wegen nog omzoomd met wijnvelden, maar alras veranderde het landschap. Rijdend langs de uitlopers van de Andes, werd in eerste instantie de omgeving wat droger en ook ruiger. Gaandeweg kwamen we in bergachtiger gebied, met prachtige vergezichten. Het landschap kleurde rood en groen. Dat wil zeggen, de bergen bestonden uit rood gesteente, afgewisseld door het groen van de talrijke bomen.
De eerste cacteeën lieten zich zien. De kenmerkende soort uit de Lucky Luck strips en Westerns. We besloten in het stadje Chilicito te overnachten, na bijna 650 km rijden. We hadden nog zo'n 70 km voor de boeg, totdat er plotsklaps 3 grote olievaten met daarnaast een agent de doorgaande route naar ons biertje, douche en bed versperden.
Na 7 uur rijden was de doorgaande Ruta 40 zonder enige vooraankondiging geblokkeerd. De agent bracht er een overtuigend "Cortado" uit. Tjerk, die gedurende een aantal maanden een cursus Spaans op de Volksuniversiteit had gevolgd, kon de opmerking moeiteloos vertalen in een onheilspellend "dicht". In het beste Spaans wat hij geleerd had, probeerde hij de agent duidelijk te maken , of er niet een andere weg was. De agent beweerde in een angstaanjagend hoog tempo Spaans, dat er verderop wel een omleiding was. Ik veronderstelde dat wanneer Tjerk 5 jaar op een cursus Spaans had gezeten, hij nog niet had kunnen vermoeden wat de man precies betoogde en daarbij komt dat hij Tjerk wellicht niet geheel begreep. Maar dat namen we Tjerk niet kwalijk, het lag eerder aan 's mans intelligentie.
Kortom het kwam er op neer dat we via een gravelweg ongeveer 45 km moesten omrijden. Nu zijn er in dit gedeelte van Argentinie niet zoveel tegenliggers . Na 3 kwartier hadden we nog geen auto gezien, we kwamen via de gravelweg , inderdaad 30 km verder weer op de Ruta 40 terecht. Doodstil, prachtige omgeving , een gaucho met hond en ezel reed langs de weg. Verder volstrekte eenzaamheid , verbluffende schoonheid.( zal wat foto's toevoegen in het fotoboek). Tien kilometer verder, voltrok zich een drama. Dit keer 2 olievaten en ipv de agent, een gehelmde wegwerker met het eensluidende :"Cortado ". Je behoeft niet naar de Volksuniversiteit te zijn geweest, om te begrijpen wat de man zei.
We zaten enkele ogenblikken wat verslagen in de huurauto. Er zat niets anders op dan terug te keren naar de agent met de 3 olievaten. Niet via zijn omweg, maar rechtstreeks langs de Ruta 40, want er was maar één blokkade, volgens ons. Jullie zullen begrijpen dat de stemming er niet beter op werd. Het was inmiddels tegen achten en de stand van de benzinemeter gaf ook geen geruststellend gevoel.Het nam niet weg , de wegenkaart raadplegend, wilden wij naar Salta, wij eerst 250 km zuidwaarts moesten rijden.
Onze aanname was juist en kwamen na wat omzwervingen bij de eerste blokkade aan. Er bleek een dorp, 2km verder, met hotels en een heel erg Argentijns restaurant . En ineens zaten er weer 4 vrolijke mannen in de auto. Er was een pleintje met een terras, een heel oud hotel. Best wel goed, een oude baas, die ons de volgende ochtend uitzwaaide, deed zijn uiterste best, het ons naar de zin te maken. Het eerder genoemde restaurant was klein, een soort kamer, met best wel aardig voedsel. Met bier en fles wijn waren wij slechts € 5,- schuldig.
Vrijdagochtend , brandstof getankt (gelukkig was er een pompstation ) en naar het zuiden gereden, door het Nationale Park Talampaya en afgebogen naar het noorden, met als doel San Miguell de Tucuman. Van daar is het 300 km naar Salta.
Toen wij de gemeentegrenzen van Tucuman bereikten, werden we weer eens nadrukkelijk geconfronteerd met de armoede, die in dit land heerst. Heel veel schamele onderkomens, die je eigenlijk bij iedere grote plaats ziet, waren wel zeer opvallend. We zagen tientallen jongelui, de grote vrachtwagens, die daar parkeerden, schoon stonden te boenen en veel kinderen, die allerlei snuisterijen aan de man probeerden te brengen. Ook zie je de jongens, die bij ieder stoplicht, de voorruit van de auto willen wassen. Een simpel afwijzend gebaar is meestal voldoende om van hun voornemen af te zien. Hoewel de ene keer dat we het toestonden, was 't ook dubbel en dwars waard. Prachtig schoon.
Wat wel ten hemelschreiend is, is het gebedel van hele kleine kinderen. Als je op een terras zit en dat is ook soms om 12 uur 's nachts, proberen kinderen van 4 tot 8 jaar, je een snoepje te verkopen, een plastic kettinkje , een plakplaatje etc... Of ze vragen het overgebleven brood of vlees te mogen meenemen. Pijnlijk om mee te maken.
Onze ervaringen met de Argentijnse bevolking is echt positief. Men bezit een hoffelijkheid , die zeer aangenaam is. Overal word je vriendelijk behandeld. En een speciaal eerbetoon aan de taxichauffeurs in dit land. Vriendelijkheid , behulpzaamheid is ons deel en bovendien is een taxi hier niet duur.
Enfin, we zijn inmiddels in Salta aangekomen en gaan hier de stad en de omgeving bekijken. Jullie lezen 't wel. Nog 14 dagen in Zilverland !!!!
Verstuurd vanaf mijn iPad
-
17 Maart 2014 - 13:12
Ineke:
Peter, wat een avonturen, en dan in zo'n afgelegen gebied bijna zonder benzine. Daar moet ik niet aan denken. Hopelijk hadden jullie wel mobiel bereik. gr. Ineke. -
17 Maart 2014 - 14:29
Onno:
Veel plezier Peter en maak er wat van. Ondertussen zit ik met mijn school, Hildebrand van Loon, in de halve Finale van het kampioenschap de Punt en dan met name Tanja was nog niet vergeten!
grt Onno -
17 Maart 2014 - 16:36
Stefan:
Hoi Peter,
Ik ben nog steeds jaloers op je en op de, zo te lezen, geweldige reis die jullie maken.. Ik voel allesbehalve jaloezie, zelfs medelijden, als ik lees over de jonge kinderen die al bedelend hun prille leventjes vorm proberen te geven. De volgende keer dat een kind aan jullie tafeltje verschijnt, mag je wel 20 armbandjes kopen voor mijn klas. Het geld krijg je natuurlijk van me terug..
Geniet van de laatste 2 weken!
Groet,
Stefan -
17 Maart 2014 - 16:47
Dirk Van Zanten:
Mooie verhalen !
-
17 Maart 2014 - 20:36
Trudi:
Wat een prachtig reisverslag weer. Krijg steeds meer zin ook zo,n reis door Zuid Amerika te maken. Even sparen nog! Goede reis verder mannen. -
18 Maart 2014 - 15:07
Fred Bakker:
Hoi mannen.
Wederom een waarachtige kronkel! Succes verder en geniet ervan!
Buen viaje sin cortado!........
Groet. Fred. -
18 Maart 2014 - 20:46
Anita:
Hoi Peter en overige mannen.
Genieten met volle teugen wordt in een aantal landen afgewisseld met schrijnend kinderleed.
Er is soms maar een ding mogelijk.....
schuldgevoel, dat wij waarschijnlijk allemaal ten onrechte voelen, afkopen.... dus koop voor mijn groep ook maar 23 armbandjes of iets anders.
En laat vooral de autoramen zo veel mogelijk wassen, bestel altijd eten te veel en deel het uit of laat het inpakken en geef het op weg naar je hotel aan kinderen.
De kinderen een nacht met een gevulde maag en jullie een goede daad... een win-win situatie.
Voor jou dikke zoenen en vooral nog heel veel genieten de laatste twee weken.
Kranie.
-
20 Maart 2014 - 09:27
Ineke:
Ik draag Anita voor voor het boekenweekgeschenk van 2015. Mooi geschreven!!!! Ineke.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley